کمبود خواب در دوران  بلوغ می تواند خطری برای ابتلا به دیابت در بزرگسالی باشد

 13 فوریه 2016- دکتر Gainesمحقق علوم اعصاب از دانشگاه ایالتی pennاین سوال را مطرح  می کند که آیا می توان خطر ابتلا به مقاومت به انسولین و سایر مشکلات سلامت در بزرگسالی را بر اساس میزان خواب با امواج آرام (خواب عمیق) در پسران نوجوان پیش بینی نمود؟

نتایج تحقیقات Gainesوهمکارانش نشان می دهد شانس ابتلا به مقاومت به انسولین در بزرگسالی در پسرانی که خواب موج آرام در آنها  در دوره ی بلوغ به میزان زیادی کاهش می یابد، نسبت به پسرانی  که خواب با امواج آرام بیشتری را تجربه می کنند، افزایش می یابد. خواب امواج آرام  یا SWSمرحله ی مهمی از خواب است که در تثبیت حافظه و بهبود فرد پس از محرومیت از خواب نقش دارد، همچنین با کاهش کورتیزول و التهاب همراه است.

درحالیکه تحقیقات پیشین نشان دادند که خواب امواج آرام با افزایش سن افراد کاهش می یابد، تحقیقات اندکی بر عواقب احتمالی فیزیکی و عصبی شناختی از دست رفتن  خواب SWSانجام شده است. دکتر Gainesنتایج تحقیقات خود را در روز 13 فوریه در نشست سالانه ی انجمن آمریکایی پیشرفت علم ارائه کرد.

اومی گوید: یک شب پس از محرومیت از خواب، میزان خواب با امواج آرام بطور قابل توجهی برای جبران کم خوابی شب گذشته، افزایش می یابد، همچنین در اوایل نوجوانی، میزان خواب موج آرام بسرعت کاهش می یابد، با توجه به نقش ترمیمی خواب موج آرام، نمایان شدن تأثیرات این کم خوابی بر فرآیند های متابولیکی و شناختی دراین دوره ی رشد و نمو تعجب آور نیست.

Gainesبه آنالیز نتایج مطالعه ی گروهی از کودکان که در ایالت پنسیلوانیا انجام شده بود، به منظور بررسی اثرات دراز مدت از دست دادن خواب SWSدر انتقال از کودکی به نوجوانی پرداخت.

دراین مطالعه 700 کودک از جمعیت عمومی مرکزی پنسیلوانیا با محدوده ی سنی 5 تا 12 سال شرکت داشتند. 8 سال بعد، 421 شرکت کننده تا دوره ی بلوغ تحت نظارت قرار گرفتند که 53.9در صد از آنها  مذکر بودند.

شرکت کنندگان درشروع  تحقیق و در دوره ی پیگیری یک شب را بدون خواب سپری کردند و سپس به مدت 9 ساعت خواب آنها مانیتور شد. در دوره ی پیگیری، چربی بدن و مقاومت به انسولین در افراد شرکت کننده اندازه گیری شد همچنین از آنها آزمونهایی برای ارزیابی عملکرد عصبی شناختی گرفته شد.

Gainesدریافت که مقاومت به انسولین در پسرانی که میزان بیشتری خواب SWSدر آنها در فاصله ی کودکی تا نوجوانی از دست رفته است، بطور قابل توجهی افزایش می یابد و کاهش خواب SWSبطور مرزی با افزایش چربی احشایی و اختلال در توجه در این افراد ارتباط دارد. با این حال Gainesهیچ ارتباطی بین SWS، مقاومت به انسولین، سلامت فیزیکی  یا عملکرد مغزی درمیان دختران نیافت.

 نکته ی مهم این بود که مدت زمان خواب شرکت کنندگان تفاوت قابل توجهی با افزایش سن نداشت، این موضوع نشان دهنده تأثیر از دست رفتن این مرحله از خواب (خواب عمیق یا خواب SWS) برنتایج مشاهده  شده است.

Gainesمی گوید: ما به مطالعات طولی بیشتری برای تکرار این یافته ها بخصوص درمیان گروههای  سنی دیگر نیاز داریم. همچنین به مطالعاتی برای بررسی افزایش خواب موج آرام بصورت تجربی نیازمندیم، تا آن زمان، ازاین یافته ها بعنوان یک سکوی پرش برای تحقیق و کاربردی ارتباط سلامت و خواب استفاده می کنیم. بهترین کار داشتن یک برنامه ی خواب منظم و مداوم  است بطوری که خود را از داشتن خواب با امواج آرام که بطور طبیعی با افزایش سن کاهش می یابد، محروم نکنیم.

منبع: www.sciencedaily.com/releases/2016/02/160213185710.htm